project vluchteligen: inleefdag

De kinderen werden vandaag ontvangen door Els, die enkel nog Engels sprak.
Ze mochten niet in de klas blijven, maar kregen les in de tent... 

Er werd gestart met een kookactiviteit. Falafel maken.

Door middel van een Engels stappenplan met foto's wisten ze wat ze moesten doen.
Els hielp in het Engels.

Auf en Ramlah hielpen ons mee vandaag, zij spraken Arabisch...

We mixen ...

Als 10- uurtje kregen de kinderen niet hun gebruikelijke gekende koek of appel
maar iets Arabisch...

oeie... wat is dat???

Vind jij dat lekker???

Nadien balletjes maken van het falafel deeg.

Terwijl Els de  balletjes frituurt , maken de kinderen zakjes voor de vluchtelingen met toiletgerief.

Middagmaal : falafel balletjes met couscous, bereid door Ramlah

Het werd lekker bevonden... door velen, maar niet iedereen vond het lekker..

In de namiddag leerden we de delen van het lichaam kennen in het Spaans.
Deze taal werd door Mieke de hele dag gesproken

Elkaar helpen is belangrijk .

We hadden een fijne mooi dag.

We merkten bij de kinderen heel wat frustratie op , toen bleek dat wij echt niet ingingen op hun vragen die ze stelden in het Nederlands. Ze moesten een manier vinden om ons op een andere manier dingen duidelijk te maken. Sommige kinderen haalden hun schouders op en probeerden niet verder. Andere kinderen deden hun uiterste best om iets uit te beelden en er werd geholpen.

Naar het toilet gaan was er zo eentje van... (WE hebben wel gelachen)

Ons begrijpen in het Engels en Spaans was niet eenvoudig. Maar je merkt snel op welke kinderen vlug dingen oppikken.

Bij het proeven van het voedsel dat ze niet kennen zagen we kinderen die met gemak proefden en kinderen die het niet lustten tot kinderen die kokhalsden of gewoon echt weigerden om te proeven. 

Bij de nabespreking bleek dat dit het moeilijkste was voor hen. Het rare eten.

Of ze zich nu echt kunnen inbeelden hoe een kind zich voelt wanneer het hier aankomt in een vreemd land, is niet zeker, maar ze hebben toch wel momenten ervaren bij deze inleefdag waarop ze aanliepen tegen frustraties. 

We hoorden ze soms zeggen : EINDELIJK iemand die onze taal spreekt, wanneer bvb JO of Suzanne en Viviane iets zegden. 

Ze hebben uit deze dag zeker iets geleerd, elk kind wellicht iets anders.